تعداد بازدید : 2730
تعداد نوشته ها : 3
تعداد نظرات : 0
1 ـ نور وجود و علم و هدایت، به واسطه آن حضرت (علیه السلام) به خلایق مى رسد. چنانکه در اخبار متعدد روایت شده که او و سایر اهلبیت (علیهم السلام) علّت ایجاد خلق هستند و به برکت آنان است که علوم و معارف بر مردم آشکار شده و بلاها رفع مى شود. 2 ـ چنانکه مردم از خورشید در پس ابر استفاده مى برند و با این همه به خاطر بهره بردن بیشتر هر لحظه انتظار برطرف ابرها را دارند، شیعیان مخلص در هر زمان منتظر ظهور و قیام او هستند. 3 ـ منکر وجود حضرت مهدى (علیه السلام)، با این همه آثارى که در غیبت از او ظاهر مى شود، مثل انکار کننده ی وجود خورشید در پس پرده ابر است. 4 ـ چنانکه نهان شدن خورشید در پس ابرها گاهى بهتر از آشکار شدن آن است، مى توان گفت: در دوران غیبت براى شیعه، پنهان ماندن آن حضرت، مفیدتر و بهتر است. 5 ـ همانطور که نظر کننده به خورشید، چه بسا با نبودن ابر دچار کورى شود، چه بسا خورشیدِ وجودِ مقدّس حضرت مهدى (علیه السلام) هم، اگر ظاهر باشد براى بصیرت شیعیان ضرر داشته باشد و سبب کورى آنان از دیدن حقیقت شود، امّا همین بصیرتها بتواند تحمل ایمان به او در دوره غیبت را داشته باشد، چنانکه انسان به خورشید در پشت ابرها مى نگرد و زیان نمى بیند. 6 ـ خورشید گاهى از پرده ابر خارج مى شود و بسیارى از مردم آن را مى بینند، به همین ترتیب ممکن است که آن حضرت هم در روزگار غیبت براى بعضى مردم بروز کند. 7 ـ اهل بیت (علیهم السلام) در شمول منافع، چونان خورشیدند، پس همانطور که انسانِ کور، خورشید را چه ظاهر و چه در پس ابر، نمى بیند، کور باطنان هم خورشید وجود امام غایب را نمى بینند، «من کان فى هذه أعمى فهو فى الآخرة أعمى و اضلّ سبیلا»«هرکس در این دنیا کور باشد در آخرت نیز کور خواهد بود بلکه زیانکارتر و گمراه تر!» ( سوره اسراء ، آیه 72 ) 8 ـ چنانکه نور خورشید در هر خانه اى به مقدار وجود روزنه ها و پنجره ها مى تابد و به مقدارى که موانع را از جلو نور برداشته باشند، خانه را روشن مى کند. به همین ترتیب مردم به اندازه اى که موانع معرفت همچون شهوات نفسانى و تعلقات جسمانى را از فکر و اندیشه خود برداشته و به میزانى که پرده هاى تاریک مادى را از روى دل خود کنار زده باشند، مى توانند از نور هدایت حضرت مهدى(علیه السلام) و اهلبیت استفاده ببرند، تا امر به آنجا برسد که مانند شخصى شود که زیر آسمانِ بدون ابر قرار گرفته که بدون هیچ حجابى، پرتو خورشید او را از هر طرف احاطه کرده باشد. علامه مجلسى بدنبال این نکات مى فرماید: «از این بهشت روحانى، هشت در را به رویت گشودم در حالى که خداوند هشت باب دیگر را نیز به فضل خویش بر من گشوده است، لکن عبارت را از ذکر آنها ناتوان مى بینم. چه بسا که خداوند در باب معرفت اهلبیت(علیهم السلام) هزار در بر ما و تو بگشاید که هر درى هزار در دیگر گشوده شود. »علامه مجلسی ؛ بحارالأنوار ، ج 52 ص 93 و 94
دسته ها :
يکشنبه شانزدهم 1 1388